Portret: Pieter De Crem

Pieter De Crem (CD&V) is de nieuwe staatssecretaris voor Buitenlandse Handel in de regering Michel I. Lees hier zijn portret.

De Crem werd op 22 juli 1962 geboren in Aalter, waar hij intussen al een hele poos – sinds 1995 – de burgemeestersjerp draagt, hij trad zo in de voetsporen van zijn vader Jan. Die dynastie leverde het Aalterse gemeentehuis het koosnaampje ‘Cremlin’ op.

Hij studeerde Romaanse filologie in Leuven en werd licentiaat Internationaal en Europees recht aan de Vrije Universiteit Brussel. Zijn eerste job vond de jonge De Crem in 1987 bij mediagroep Roularta, al stapte hij nauwelijks twee jaar later over naar het kabinet van toenmalig premier Wilfried Martens.

Naast het kabinetsleven begon De Crem in hetzelfde jaar ook aan zijn eigen politieke loopbaan te timmeren. Zo raakt hij in 1989 verkozen tot voorzitter van de jongerenafdeling van de toenmalige CVP in het arrondissement Gent-Eeklo. Op 21 mei 1995 raakte hij binnen datzelfde arrondissement voor het eerst verkozen in de Kamer. Ondanks de verkiezingsnederlaag die de toenmalige CVP moest incasseren op het hoogtepunt van de dioxinecrisis, wist De Crem zijn zitje ook in 1999 veilig te stellen.

Oppositieleider

Tegen de verkiezingen van 2003 is zijn invloed binnen de partij gegroeid, wat resulteerde in zijn aanstelling als CD&V-fractievoorzitter in de Kamer. Hij ontpopte zich op korte tijd tot oppositieleider en viel op door zijn vaak furieuze stijl, onder meer door zijn voorganger op Defensie André Flahaut regelmatig het vuur aan de schenen te leggen. Binnen zijn partij moet De Crem evenwel de duimen leggen tegen Jo Vandeurzen, wanneer hij in 2004 een gooi doet naar het voorzitterschap van CD&V.

Defensie

Na een erg moeizame regeringsvorming komt CD&V eind 2007 opnieuw in de federale coalitie terecht. Met bijna 100.000 voorkeursstemmen krijgt De Crem de ministerportefeuille van Defensie in de interim-regering Verhofstadt III, een post die hij ook in Leterme I, Van Rompuy I, Leterme II en Di Rupo I op zak houdt. Sindsdien wordt De Crem ook wel ‘Crembo’ genoemd.

De Crem grijpt zijn jaren op Defensie aan om het Belgische leger grondig te hertekenen. Het 42.000-koppige leger werd teruggebracht tot een efficiëntere en meer flexibele organisatie met nog 34.000 personeelsleden.

NAVO

De Crem legt erg de nadruk op de rol van België als “kleine, maar betrouwbare partner” voor de NAVO. Zijn welwillende houding in de oorlogen in Afghanistan en Libië zijn daar voorbeelden van. Net als de keuze om de ontmijningsmissie in Libanon stop te zetten. Dat leverde hem kritiek op, omdat de Belgen wereldtop in het ontmijnen.

De Crem haalt het nieuws door onhandige te communiceren over de militaire vliegbasis Kleine-Brogel. Hij bevestigt een ‘nucleaire aanwezigheid’. De Crem: “Defensie ontkent noch bevestigt, maar iedereen weet dat er in Kleine Brogel een ‘capaciteit nucleair’ aanwezig is. Alles gebeurt in NAVO-verband en alle sleutels en procedures zijn met alle andere NAVO-staten vastgelegd. We hopen natuurlijk allemaal dat er ooit een kernwapenvrije wereld komt, maar voorlopig is dat door de toestand in de wereld niet mogelijk. Daarom zijn er – ook op andere plaatsen in Europa – kernwapens.”

Conflicten legertop

Pieter De Crem komt een paar keer in aanvaring met zijn legertop. In mei 2011 vindt de Defensiestaf dat hun minister een ‘Après moi le déluge’-houding heeft. In een nota schrijven ze: “De Crem maakt het leger totaal ongeloofwaardig. Hij is zijn eigen hervormingsplan helemaal aan het ondergraven.” De Crem noemt die nota “totaal irrelevant”.

Dat De Crem het conflict niet schuwt, blijkt uit de communautaire spanningen met zijn generale staf. Hij noemt kolonel Luc Gennart ‘Kolonel Blablabla’ nadat die de vervlaamsing van de Belgische legertop aankaartte.

De Crem is dan weer ‘not amused’ dat de legertop haar minister niet inlicht over een verblijf van de Belgische militairen in een luxueus vijfsterrenhotel in Cyprus. Om te ontstressen na een missie in Afghanistan welteverstaan. De Crem blaast die af.

Controverse

Tijdens een officiële reis naar New York, komt Pieter De Crem in opspraak na een cafébezoek. De Crem was er dronken, zo schreef de dienster van het café op haar blog. Maar wat de zaak pas echt deed ontvlammen, was dat de directeur van het diplomatiek departement van De Crems kabinet, voormalig ambassadeur Vincent Mertens de Wilmars, in het café zei dat de reis overbodig was omdat enkele afspraken bij de Verenigde Naties niet doorgingen. De kers op de taart was dan het verhaal dat de dienster door de tussenkomst van De Crem kon opstappen. (Belga/SD)